Kustloop: grens tot grens
78 km langs de zee
Op zaterdag 26 juni 2021 zal ik mezelf uitdagen. Ik zal de Belgische kust aflopen, van grens tot grens.
​
Nooit eerder liep ik 78km, maar de benen zijn klaar en de goesting is groot. In 2015 liep ik mijn eerste marathon en daar stopte het toen. Toen de conditie volledig was weggeëbd, besloot ik in 2018 om opnieuw te beginnen. Puffend 4km lopen, was niet per se motiverend, maar ik bleef geduldig verder lopen. Telkens een beetje verder.
Fast forward naar vandaag en ik heb tientallen (ultra)marathons achter de rug. Deze uitdaging zal mijn grenzen verleggen, maar ik kijk ze diep in de ogen en weet waarom ik het doe.
​
Jeroen, kind van de kust
Een eerbetoon aan mijn broer
Jeroen, mijn jongere broer, groeide zijn hele leven lang op aan de kust. Hij ging naar school in Lombardsijde, Nieuwpoort en Oostende, zat in de Chiro in Westende, ging gaan skaten in Oostduinkerke en gaan surfen in De Panne. Hij was echt een kind van de kust.
​
Weer of geen weer, hij genoot er steevast van om na het surfen met een pintje de zon in de zee te zien ondergaan. Wanneer de hemel oranje kleurde voor de zon verdween achter de horizon, dan was hij voldaan. Mijn broer was een levensgenieter.
​
Op 11 mei 2014 kwam hij om in een auto ongeluk en bleef hij eeuwig 18. Hij stierf dicht bij de zee die hij zo lief had. Deze kustloop is dan ook een eerbetoon aan mijn broer, Jeroen.
​
OVK, Ouders van Verongelukte Kinderen
Samen sterk als lotgenoten
Toen het noodlot toesloeg en onze wereld op z'n kop werd gezet, was het lastig, heel lastig. Vrienden en familie stonden continu paraat. Dag en nacht loodsten ze ons door deze bittere periode. Niet iedereen weet altijd hoe ze hier goed mee moeten omgaan en dat spreekt voor zich. Niemand verwacht zo'n bruuske verandering, zo'n verschrikkelijk ongeval. Geen mens is daar op voorbereid.
Op onze lange weg, onze zoektocht naar hoe het leven verder moest, kwamen we in contact met OVK (Ouders van Verongelukte Kinderen). Een groep lotgenoten die er zijn voor elkaar. Elk familielid heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen obstakels, maar iedereen verloor een kind, te jong, in het verkeer.
​
Deze vzw zet zich in om, in de mate van het mogelijke, de pijn te verzachten. Zo organiseren ze praatavonden en plaatsten ze een SAVE-bord op de plaats van het ongeval. Telkens als ik een SAVE-bord zie (er zijn er meer dan je denkt) dan denk ik aan OVK en wat ze betekend hebben voor ons.
Graag roep ik elke lezer op om mij te sponsoren per km die ik doe om zo OVK te steunen.
​
